Hoe zou het zijn als we de systemen waar we onderdeel van uitmaken eens benaderen vanuit de metafoor van een speeltuin, de gezamenlijke speeltuin van alle mensen die er onderdeel van uitmaken.

Je gezin, vriendengroep, team of organisatie als een gezamenlijk speelveld, waarin ieder individu zijn eigen speelruimte heeft. Eigen speelruimte om te groeien en ontwikkelen en te doen wat hij/zij leuk vindt en waar hij goed in is. Een speelveld waar ruimte is voor samen spelen, voor verwondering en nieuwsgierigheid. Om van daaruit te kunnen groeien en samen verder te komen.

Als volwassenen nemen we ons leven vaak te serieus. We moeten veel, stellen onszelf doelen en gunnen onszelf weinig ontspanning en ruimte. Dat vermindert niet alleen de kwaliteit van ons leven, maar stagneert ook de onze eigen vrije beweging en daarmee die van de groep, het team of de organisatie waarvan we onderdeel uitmaken. En daarmee beweging en groei.

Hoe is het eigenlijk met het spelende kind in jouzelf? Wanneer heb jij voor het laatst gespeeld? De rebel in jezelf gevoeld? Of gelachen tot je er buikpijn van kreeg? Kun jij nog kijken en luisteren met de zintuigen van een kind? En de magie zien in alledaagse dingen? Durf jij je eigen grenzen te verleggen? Moedig te zijn? Angsten te overwinnen? Waar droomt het kind in jou van?

En hoe speel jij samen met de andere mensen in jouw speelveld? Wie bepaalt de regels van het spel? Wie durft er buiten de lijntjes te kleuren? Welke zandkastelen worden er gebouwd? Wie doen er mee of worden er mensen buitenspel gezet? Hoe krijg je beweging als je in je eentje op de wipwap zit? Hoe bereik je ongekende hoogtes op de schommel? Hoe doorbreek je een patroon van eindeloos dezelfde rondjes draaien? Is er tijd voor niets doen en verveling? Hoe zit het met vallen en weer opstaan? Mogen er fouten gemaakt worden? Wat is de gezamenlijke droom? En wat is er nodig om (weer) samen te spelen?

In een speeltuin heeft taal een andere betekenis. Kinderen voelen elkaar intuïtief aan en verstaan elkaar vaak zonder woorden. De taal van de onderstroom is hier voelbaar. De taal van het universum, die alles en iedereen met elkaar verbindt. Een taal die zich (energetisch) laat voelen, horen of zien en die de weg wijst vanuit ‘niet weten’ en tegelijkertijd de collectieve wijsheid van de groep laat zien. De taal van spelen, maar ook van de natuur, van muziek van creativiteit en van dromen. Een natuurlijk ritme. De taal van het kind, onbevangen, nieuwsgierig en gericht op spelend nieuwe dingen leren, ontwikkeling en samen verder komen.

Spelen is leuk! Spelen verbindt ons met onze kinderlijke energie, het kind in onszelf. Het prikkelt de zintuigen en daagt je creativiteit uit. Als we spelen, voelen we geen beperkingen. Het doet er niet toe hoe je eruitziet en of je haar wel goed zit. Tijd lijkt even niet te bestaan. Er is alleen maar nu en daarmee ontstaat er als vanzelf ‘flow’. Flow en natuurlijke beweging. Natuurlijke beweging richting de gezamenlijke droom!

Ben jij nieuwsgierig naar jouw eigen spelende kind en/of de common playground van een groep gelijkgestemden? Of van jouw team of organisatie? Wil je weten hoe spel en de taal van het spelende kind kunnen bijdragen aan onderlinge (team)verbinding of het zicht krijgen of weer beweging brengen in jouw/jullie gezamenlijke droom? Of heb je zin om met anderen gewoon samen een dag te spelen?

Als systemisch begeleider werk ik met de taal van symboliek, dromen en ritme/geluid. Ik maak gebruik van spel en opstellingen als ingang om anders te kijken naar jezelf als individu. Of naar het speelveld van de groep waar je onderdeel van uitmaakt, je team of organisatie. Om te verbinden wat uit verbinding is. En om zichtbaar te maken wat nodig is om (weer) beweging te krijgen.

Ben je nieuwsgierig of ik iets voor jou, je team of organisatie kan betekenen, dan hoor ik graag van je en ga ik hier graag met je over in gesprek. Regelmatig werk ik samen met andere professionals bij het organiseren van workshops of teamtrainingen om daarmee altijd de beste aansluiting te vinden bij wat er nodig is.