In de kerstvakantie heb ik de film Avatar gekeken. Voor het eerst hoorde ik daar de term ‘Sky People’.  Een mooie term voor mens-zijn in een maatschappij waar de ratio (element lucht in het medicijnwiel) zo prominent aanwezig is in ons zijn en in ons handelen.

Het bracht me terug bij een vraag die ik vorig jaar kreeg van een hulpverlener die mensen met autisme begeleid. Hij had een droom die belangrijk voor hem voelde en vroeg of ik hem wilde helpen de betekenis van deze droom voor hem inzichtelijk te maken. We hebben de droom in een coaching sessie opgesteld en er ook naar gekeken vanuit de symboliek in de context van de droom.

De droom

In de droom zijn er twee flatgebouwen. Op de een staat de begeleider boven op het dak als kapitein, een roer in handen. In de flat ernaast zit op de begane grond een van zijn clienten, een jonge man met autisme. Er is geen contact.

Wat de droom liet zien

De begeleider ontmoet in de opstelling boven op de flat de kapitein in zichzelf. Hij is daarmee de persoon die het roer in handen heeft en die veel overzicht heeft van boven af de flat. Op de plek waar hij staat is er veel contact met de lucht om hem heen, het element lucht staat in het medicijnwiel symbool voor het denken. De flat is een gebouw (en is dus ook gebouwd) en staat daarmee symbool voor zijn eigen gevormde denkbeelden. De kapitein is niet goed in contact met zijn eigen gronding en daarmee niet met zijn gevoel, zijn voeten raken de grond niet.

Vanaf de plek waar hij staat wil hij graag contact met de jonge man met autisme die in de andere flat zit. De begeleider roept, maar de jonge man in de andere flat hoort en ziet hem niet. Hij zit vast en opgesloten in zijn eigen gedachten (flat), en heeft geen contact met de buitenwereld. De begeleider realiseert zich dat hij eerst heeft af te dalen (beweging richting zijn eigen gronding), om van daaruit contact te kunnen maken. Hij gaat zijn eigen flat af en loopt vervolgens naar de persoon met autisme. Die zit met zijn rug naar hem toe. Ook dan lijkt contact nog onmogelijk. Alle pogingen die de begeleider doet om de persoon met autisme uit zijn eigen flat (gedachtenwereld) te laten komen hebben geen effect. De persoon met autisme is niet in staat zich te bewegen en zit als aan de grond genageld. Ondanks dat er geen oogcontact is, hoort de persoon met autisme de begeleider wel. Er ontstaat nieuwsgierigheid bij de jonge man met autisme.

Het geeft de begeleider ruimte om te gaan vertellen over een bootje dat hij heeft, en dat hij daar graag mee gaat varen in zijn vrije tijd. Een gemeenschappelijk interesseveld wordt aangeraakt. De persoon met autisme draait zich om, zodat hij naast zijn begeleider komt te zitten, zijn nieuwsgierigheid is gewekt. Er is (nog) geen oogcontact mogelijk, maar de omkering is in gang gezet. Een gesprek komt langzaam op gang. Een uitnodiging om samen te gaan varen volgt, de verbinding tussen beiden is gevonden. Energetische beweging is in gang gezet.

Er is weer zicht op een gezamenlijke koers vooruit. En het was in ieder geval meer dan duidelijk dat een kapitein beter op zijn eigen bootje kan gaan varen dan boven op een flat kan gaan zitten ;).

De hierboven beschreven droom laat een aantal verschillende thema’s zien die ik herhaaldelijk tegen kom bij het kijken naar systemische patronen die met autisme te maken hebben:

• De kracht van droombeelden en verbeelding
• De veilige haven van onze gedachten en verhalen
• Vast zitten in je eigen gedachten en/of patronen
• Geen/moeizaam contact met de wereld om ons heen
• Weinig gronding/niet in contact zijn met het eigen gevoel
• Niet in beweging kunnen komen
• Geen oogcontact, toch contact
• Hulpverleners die vastlopen in het beweging brengen in het leven van iemand met autisme, doordat ze te veel vragen van de persoon met autisme of zelfs onbewust ‘trekken’ aan de persoon met autisme
• Het belang van nabijheid, gelijkwaardigheid en eigen, intrinsieke motivatie
• Gestagneerde energie die weer mag gaan stromen

Als systemisch begeleider werk ik met opstellingen en met de taal van symboliek en dromen, als ingang om anders te kijken naar jezelf als individu, de door jou ontwikkelde patronen en overlevingsmechanismes. Om van daaruit los te laten wat niet helpend is en om beweging te brengen in dat wat vast zit.

Op 9 februari en 6 april organiseer ik samen met Cees Verzijl twee systemische opstellingsdagen waarin we aan de hand van dromen gaan kijken naar de patronen die autisme laat zien. Wil je er meer over weten, kijk dan op: https://mirjamkrowinkel.nl/agenda/

Heb je vragen of ben je nieuwsgierig naar de betekenis van jouw (terugkerende) dromen, neem dan gerust contact op!

Photo credits: Will van Wingerden – Unsplash