De laatste weken komt de zebra regelmatig voorbij, zo ook in mijn dromen. Het verbaast me niet. Ik heb een grote liefde voor zwart en wit en voor rechtlijnigheid. In beelden. Daar waar ze samen komen, elkaar in evenwicht houden en versterken en daarmee de kracht van beiden samenbrengen. Zo bleek ook eerder deze week, tijdens een bezoek aan het STRAAT museum in Amsterdam. Een ontmoeting met zwart en wit, met lijnen en vormen en met de zebra in mezelf.

Zwart en wit, licht en donker, leven en dood, de dag en de nacht, de zon en de maan, ja en nee. Zwart en wit als symbool voor de polariteit waarin we leven. En onze aardse manier van waarnemen en hoe we ons tot elkaar verhouden. Het een kan niet zonder het ander bestaan. Net zoals we als mens niet kunnen bestaan zonder andere mensen om ons heen.

Zwart en wit, twee kanten van eenzelfde medaille, die ons helpen betekenis te geven aan dat wat we waar-nemen. Liefde kunnen voelen, omdat we ook afkeer kunnen voelen. Blij zijn omdat we ook boos kunnen zijn. Ja zeggen tegen het een en daarmee tegelijkertijd nee zeggen tegen iets anders. Het één krijgt slechts betekenis door de aanwezigheid van het ander en dat helpt ons om betekenis te geven aan wie we zelf zijn, aan de mensen om ons heen en de wereld waarin we leven.

In de systemisch groepen die ik begeleid (veelal op het gebied van trauma en/of autisme en dromen) komt het thema zwart-wit veelvuldig voorbij en lijkt het daarmee een uitnodiging om op zoek te gaan naar het zwart en het wit in onszelf, onze lichte en donkere kanten en het mogen zien van de erfenis uit ons familiesysteem, en de daaruit voorkomende patronen en/of overlevingsmechanismen. Het kennen van het zwart en wit in onszelf en hoe deze twee uitersten met elkaar te verbinden, het vinden van de juiste balans.

• Zwart en wit
• Donker en licht
• Grenzeloosheid/ongeremdheid versus niet in beweging (kunnen) komen
• Vrouwelijke en mannelijke energie
• Over-denken en voelen
• Over-leven en dood

Onderbroken uitreiking en daarmee onderbroken verbinding in familiesystemen, is hierbij een vaak terugkerend thema. Een gekwetst kind, dat stopt met uitreiken naar de ouders, omdat de uitreiking herhaaldelijk onbeantwoord blijft. Ouders die machteloos zijn om de verbinding te herstellen, omdat zij veelal dezelfde pijn onbewust voelen en meedragen. Een systeem van donker en licht, van pijn die vaak al generaties wordt doorgegeven en van over-leven. Je staande proberen te houden in een overweldigende wereld en daaruit voorkomende overprikkeling. Het gaat hierbij niet om tekortschieten van ouders, maar om het overweldigd zijn door een gebeurtenis in de achtergrond van een of beide ouders (en vaak al generaties daarvoor) dat ervoor heeft gezorgd dat de ouder niet meer uit kan reiken. Door het verlies aan verbinding in het familiesysteem is hierbij ook vaak de verbinding met eigen verlangens en behoeftes verloren gegaan. De balans tussen zwart en wit is verstoord.

Terug naar het zwart en wit van de zebra. De symboliek van de zebra komt allereerst tot uitdrukking via het opvallende en unieke patroon van zijn strepen. Zwart en wit vertegenwoordigen, net als Yin en Yang, balans.  Iedere zebra heeft een individueel strepenpatroon, net als bij de menselijke vingerafdruk zijn er geen twee zebra’s exact hetzelfde. Met dit in gedachten is de zebra een symbool voor zelfbewustzijn en onderscheidend vermogen. Een uitnodiging om ons eigen unieke zelf te zijn en te leven. Het zwart en wit in jezelf te herkennen. En van daaruit onze eigen plek (weer kunnen) innemen in het grote geheel waar we allemaal onderdeel van uitmaken.

Ook herinnert de symboliek van de zebra ons eraan dat er meer dan één manier is om naar dingen te kijken. Wees nieuwsgierig en bereid bereid om alternatieve gezichtspunten en nieuwe ideeën te accepteren en open je ogen voor nieuwe ideeën en andere manieren om problemen op te lossen. Als onderdeel van een groep of team hebben we allemaal unieke talenten.

Een zebra staat symbool voor vrijheid en vasthouden aan onze eigen waarheid. Op je eigen strepen gaan staan en je eigen-wijsheid tot uiting brengen. Je eigen unieke pad volgen en trouw blijven aan je eigen verlangens en dat waar jij van droomt. Met daarbij ruimte om ook de ander te ontmoeten, zowel in het donker als in het licht. Vanuit het besef dat het een niet zonder het ander kan bestaan en we als mens onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en de wereld om ons heen.

Als systemisch begeleider werk ik met opstellingen en met de taal van symboliek en dromen, als ingang om anders te kijken naar jezelf als individu. Om jouw eigen (familie) patronen te onderzoeken, om overlevingsmechanismes te herkennen en om te verbinden wat uit verbinding is gegaan. Op zoek gaan naar het zwart en het wit in jouw systeem van herkomst en dat van jezelf, om van daaruit je eigen unieke plek in te nemen.

Ben je nieuwsgierig of ik iets voor jou kan betekenen, dan hoor ik graag van je en ga ik hier graag met je over in gesprek.